Το έργο παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό προφίλ ενός νεαρού κοριτσιού, με μια υπέροχη αλληλεπίδραση χρωμάτων που μοιάζει να αντηχεί με την ουσία της ύπαρξής της. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί παχιές, υφασμένες πινελιές. Τα κυματιστά ξανθά μαλλιά είναι ζωηρά κρατήρες κίτρινου και απαλού καφέ, προσθέτοντας μια ζεστή λάμψη που περιβάλλει τη φιγούρα. Ο λεπτός τόνος του δέρματός της, ένας απαλός ροδακινί, αντιτίθεται όμορφα με τις πιο κρύες αποχρώσεις των ρούχων της—βαθυσκούρα και μαύρα—που σταθεροποιούν την εικόνα της ενάντια στο μαλακά αναμεμειγμένο φόντο.

Η σύνθεση καλεί τον θεατή να προσεγγίσει πιο οικία το αντικείμενο, η ήρεμη έκφρασή της προσφέρει μια ματιά στον κόσμο της. Η σίγουρη αλλά απαλή στάση της, με το κεφάλι ελαφρώς στραμμένο, αποκαλύπτει όχι μόνο τη σωματική ομορφιά του κοριτσιού, αλλά και συλλαμβάνει μια στιγμή κολλημένη στο χρόνο· είναι σαν να επεξεργάζεται κάτι βαθύ. Το ιστορικό πλαίσιο της αρχής του 20ού αιώνα προσθέτει βάθος, καθώς καλλιτέχνες όπως ο Amiet επιδόθηκαν στην έκφραση της ατομικότητας σε μια ταχέως μεταβαλλόμενη κοινωνία. Κάθε πινελιά ζωγραφίζει τη ζωή στον καμβά, κάνοντάς τον να αντηχεί συναισθηματικά για καθέναν που στέκεται μπροστά του, παρόμοια με ένα μυστικό που ψιθυρίζει και αποκαλύπτεται με κάθε ματιά.