Αυτή η οικεία προσωπογραφία αποτυπώνει μια γυναίκα που κάθεται άνετα σε μια αιωρούμενη καρέκλα, τυλιγμένη με ένα απαλό λευκό μαντίλι που δημιουργεί έναν απαλό αντίθεση με τα σκούρα μαλλιά της και το απαλό φόντο. Η μορφή κρατά βελόνες πλεξίματος, βυθισμένη σε μια ήρεμη οικιακή στιγμή που εκπέμπει γαλήνη και στοχασμό. Πίσω της, ένα πλούσια διακοσμημένο ταπετσαρισμένο τοίχωμα και ένα τραπέζι με μια μικρή ανθοδέσμη προσθέτουν στρώματα υφής και λεπτών χρωμάτων, δημιουργώντας μια ζεστή, ζωντανή ατμόσφαιρα. Το άμεσο βλέμμα της γυναίκας προσκαλεί μια προσωπική σύνδεση, η έκφρασή της είναι ήρεμη και κατανοητική, καλώντας τον θεατή να σταματήσει και να σκεφτεί μαζί της.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ευαίσθητες πινελιές μαζί με μια περιορισμένη παλέτα χρωμάτων κυρίαρχη σε γήινους τόνους και απαλό λευκό, αποδίδοντας μια αίσθηση ήρεμης αξιοπρέπειας και οικειότητας στη σκηνή. Η σύνθεση ισορροπεί λεπτομέρειες και απλότητα — το προσεκτικά αποδιδόμενο πρόσωπο και τα χέρια αντιπαραβάλλονται με μεγαλύτερες, απαλές πινελιές στον υλικό και το υπόβαθρο. Αυτό το λεπτό παιχνίδι ενισχύει την συναισθηματική παρουσία της μορφής, θολώνοντας το όριο ανάμεσα στην αναπαράσταση και την εντύπωση. Το έργο συμβολίζει την εξέλιξη στη ζωγραφική πορτρέτου των αρχών του 20ού αιώνα, που κινήθηκε από τη στείρα ομοιότητα προς την αποτύπωση της προσωπικότητας και της διάθεσης, προσφέροντας μια ζωντανή ματιά στην οικιακή ζωή και στον ατομικό χαρακτήρα του υποκειμένου.