Bu etkileyici eser, izleyiciyi sakin, adeta düşünceli bir iç mekâna davet ediyor; bir kadın güneşli bir zeminde bacaklarını çaprazlayarak oturuyor. Duruşu rahat ve düşünceli; bir eli başını destekliyor, aşağıya bakarak içsel bir anın içinde gibi. Derisinin sıcak tonları, arka plandaki daha soğuk renk paletiyle kontrast oluşturuyor. Pencereden dışarıda yeşil bir alan, at üzerindeki bir figür ve siyah bir kedi görünüyor; bu da ortamın ötesinde sessiz bir anlatı katmanı ekliyor. Sanatçının cesur fırça darbeleri, vücudun ve beyaz giysinin konturlarına hayat verirken; zeminde ve ayaklarının yanındaki meyve ve şapka gibi nesnelerde ışık ve gölge oyunları, samimi ve huzurlu bir atmosfer yaratıyor.

Kompozisyon, sadelik ile derinliği dengeliyor; sıcak şeftali tonundaki zemin tuvalin büyük kısmını kaplayarak figürün yalnızlığını hem fiziksel hem de duygusal olarak sahneliyor. Sınırlı ancak ifade dolu renk paleti — toprak sarıları, yeşiller ve derin gölgeler — sanatçının insan varlığına dair nüanslı anlayışını yansıtarak, sahneye zamansız bir onur katıyor. Bu tablo, sanatçının uzak kültürleri ve insan ruhunu keşfettiği dönemde ortaya çıkmış; izleyiciyi kadının düşünceleri ve sakin ev ortamının ince sembolizmi üzerine düşünmeye teşvik ediyor.