Bu dokunaklı eserde, bir küçük kız, tuvalin ortasında duruyor; bakışı hem derin hem de masum, zamanı durduran bir anı yakalıyor. Yumuşak pembe bir sargı ile süslenmiş zarif bir pastel elbise giymiş, genç bir çekicilik yayarken, kıvırcık saçları yüzünü sevgi dolu bir yumuşaklıkla çerçeveliyor. Arka plan, sıcak ve hafif tonlarla boyanmış, sahnenin samimiyetini derinleştiriyor ve onun açık kıyafetiyle ince bir tezat oluşturuyor. Ayaklarının dibinde, iki sarı ördek yavrusu ve sakin bir ördek, masum çocukluk sevinçlerini temsil ediyormuş gibi sevimli bir dokunuş katıyor. Yakınlardan suyun kıyıya vurma seslerini ve ördeklerin nazik seslerini duymak neredeyse mümkün.

Sanatçının tekniği, yağlı boya sanatında etkileyici bir ustalık sergiliyor; pürüzsüz fırça darbeleri doku ve derinliği iletiyor. Kompozisyon oldukça simetrik, izleyicinin gözünü kıza odaklıyor. Özellikle çocuğun figürü etrafındaki ışık vurgusu, onun ifadesine dikkat çekiyor, bu da bir merak ve endişe karışımını yansıtarak bir empati hissi uyandırıyor. Tarihsel açıdan bu resim, Viktorya dönemi çocuk masumiyeti ve doğal dünya ile ilgili büyü ile yankılanıyor ve çağın değerlerinin önemli bir yansıması olarak öne çıkıyor. Gençliğin saflığına güzel bir selam duruyor ve sadeliği içerisinde nostaljik duygulara ve kendi çocukluğumuzun kayıtsız günlerine özlem duygusuna davet ediyor.