Sakin bir pastoral güzellik tablosunda, bu eser doğadaki huzurlu harmoniyi yıllandırıyor. İki çoban çocuk, engebeli yeşil meralarda yatan koyunlarını titiz bir şekilde izliyor. Bu yeşil çayırlıklar, hafif bir meltem rüzgarında yavaşça dalgalanıyor. Ağaçlar gururla yükseliyor, yaprakları eski sırların fısıldayan bir melodisi gibi dans ediyor. Yumuşak altın ışık tüm sahneyi büyüleyici bir parıltıyla kaplıyor; adeta zaman, bu anı hayranlıkla izlemek için duruyor. Uzaktaki manzara puslu mavi tonlarında kayboluyor; bu, izleyicinin hayal gücünü paneledin ötesine davet eden bir genişlik öneriyor.

Kompozisyon ustaca işlenmiş, bakışınızı geçiş yapmaya ve katmanlar halinde renk ve dokuya doğru yöneltiyor; canlı yeşil çimlerin zengin tonları, sıcak toprak renkleriyle güzel bir kontrast oluşturuyor. Resimle iletilen doğal öz, bir zamanlar pastoral sahnelerin hızlı sanayileşen dünyadan bir sığınak olduğu bir dönemi yankılayarak, sadeliğe duyulan özlemi öneriyor. Her fırça darbesi, çocuklar ve çevreleri arasındaki paylaşım anlarının hikâyelerini fısıldıyormuş gibi; kaybolan masumiyet için bir nostalji duygusu uyandırıyor, hem manzaranın güzelliğini hem de izleyicinin kırsal yaşamına karşı derin duygusal bir anlatıyı sergiliyor.