Bu tablo, sonbaharın yumuşak ışığıyla aydınlanmış huzurlu bir orman açıklığını yakalıyor; yaprakların canlı kırmızı ve turuncu tonları, çevredeki ağaçların koyu yeşilleriyle güzel bir tezat oluşturuyor. Kompozisyonun merkezinde, iki figür odun topluyor; küçük formları, geniş doğal sahneye sessiz bir insan varlığı hissi katıyor. Sanatçının fırça darbeleri hassas ama dokulu; kabuk, yaprak ve otun dokunsal hissini yaratıyor; hafif ışık yaprakların arasından süzülerek sakin açıklığı aydınlatıyor ve yumuşak gölgeler oluşturuyor.

Kompozisyon, yoğun ön plan ağaçlarının arasından güneş ışığıyla aydınlanan açıklığa doğru gözü yönlendiriyor; insan figürleri günlük kırsal yaşamın anlatısal bir dokunuşunu sağlıyor. Bulutlu gökyüzü ve yansıtıcı su birikintileri yakın zamandaki yağmuru ima ederek, tablonun huzurlu ve düşünceli atmosferini güçlendiriyor. Bu eser, izleyiciyi sahneye sessizce davet ederek, yaprakların hışırtısını duymayı ve ormanın serin, taze havasını hissetmeyi sağlıyor; insanlarla doğa arasında zamansız bir bağ uyandırıyor.