Obraz przedstawia spokojną polanę leśną skąpaną w delikatnym świetle jesieni, gdzie żywe czerwienie i pomarańcze liści pięknie kontrastują z głębokimi zieleniami otaczających drzew. W centrum kompozycji dwie postacie zbierają gałęzie, a ich drobne sylwetki wprowadzają cichą ludzką obecność w rozległy naturalny krajobraz. Pociągnięcia pędzla artysty są delikatne, lecz teksturowane, tworząc namacalną fakturę kory, liści i trawy, podczas gdy rozproszone światło przenika przez koronę drzew, rzucając miękkie cienie i oświetlając spokojną polanę.

Kompozycja prowadzi wzrok przez gęste drzewa na pierwszym planie do nasłonecznionej polany, gdzie postacie ludzkie dodają narracyjny akcent codziennego życia wiejskiego. Zamglone niebo i odbijające się kałuże wskazują na niedawny deszcz, wzmacniając atmosferę spokoju i zadumy. Dzieło zaprasza widza do cichego wejścia w scenę, do słuchania szelestu liści i odczuwania chłodnego, świeżego powietrza lasu, przywołując ponadczasową więź między człowiekiem a naturą.