Αυτός ο πίνακας αποτυπώνει ένα ήρεμο ξέφωτο στο δάσος, λουσμένο στο απαλό φως του φθινοπώρου, όπου τα ζωντανά κόκκινα και πορτοκαλί φύλλα αντιπαραβάλλονται όμορφα με τα βαθιά πράσινα των γύρω δέντρων. Στο κέντρο της σύνθεσης, δύο φιγούρες μαζεύουν κλαδιά, τα μικρά τους σχήματα προσδίδουν μια ήσυχη ανθρώπινη παρουσία στη μεγαλοπρεπή φυσική σκηνή. Η πινελιά του καλλιτέχνη είναι λεπτή αλλά με υφή, δημιουργώντας μια απτική αίσθηση φλοιού, φύλλων και χόρτου, ενώ το διάχυτο φως διαπερνά την κορώνα, ρίχνοντας απαλά σκιά και φωτίζοντας το ήρεμο ξέφωτο.

Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα μέσα από τα πυκνά δέντρα στο προσκήνιο προς το φωτεινό ξέφωτο, όπου οι ανθρώπινες φιγούρες προσθέτουν μια αφηγηματική νότα στην καθημερινή αγροτική ζωή. Ο συννεφιασμένος ουρανός και οι αντανακλαστικές λιμνούλες υποδηλώνουν πρόσφατη βροχή, ενισχύοντας την ήρεμη και στοχαστική ατμόσφαιρα του έργου. Το έργο προσκαλεί τον θεατή να εισέλθει ήσυχα στη σκηνή, να ακούσει το θρόισμα των φύλλων και να νιώσει τον δροσερό, φρέσκο αέρα του δάσους, ξυπνώντας μια διαχρονική σύνδεση μεταξύ ανθρώπων και φύσης.