Kazıma, garip bir parlaklıkla dolu bir sahne sunuyor; neredeyse tiyatral bir parıltı yayan, bir çiftin arkasından yayılan ışık. Figürler dramatik bir şekilde aydınlatılmış, formları bir gölgeler denizinden yükselerek, derin bir anlatının ortaya çıktığını gösteriyor. Bir figür, çapa benzeyen bir alet kullanırken, diğerine doğru eğiliyor. Diğer figür, bir kadın, akıcı bir elbise giymiş, ifadesi şaşkınlık ve belki de bir tutam yaramazlığın karışımı. Çevredeki detaylar hassas bir dokunuşla işlenmiş; bir köpek bir sepetin yanında duruyor. Çizgiler ham ve etkileyici bir kalitede kazınmış. Kompozisyon izleyiciyi içine çekiyor, duygusal bir tepki talep ediyor; bu bir yüzleşme anı mı, gizli bir buluşma mı yoksa fantastik bir vizyon mu?