Bu büyüleyici eser, derin mavi ve ışıltılı gümüş paletle sarılmış mistik bir peyzajın merkezinde huzurlu bir figür oturuyor. Guanyin ve Bakire Meryem gibi çeşitli saygın figürleri temsil eden tanrıça, ilahi doğasının karmaşıklıklarını yansıtan geometrik desenlerle süslenmiş akışkan bir elbiseyle donatılmış. Sakin ifadesi ve açık kolları, izleyicileri huzurlu varlığına davet eden bir rehberlik ve koruma hissi yaratıyor. Arkasındaki dairesel hale, ışık saçarak eserinin huzurlu atmosferini artıran bir eterik parıltı veriyor. Aşağıda, yüzen ada, onun yaşadığı doğaüstü dünyayı ima ediyor ve sakin sular çevresinde onun zerafetini yansıtıyor.

Kompozisyon, ruhsallık ve doğal güzellik unsurlarını dengeleyerek; tanrıçanın her iki yanında zirveler yükseliyor, onu ilahi ve dünyevi olan ile uyumlu bir birliktelikte çerçeveliyor. Soğuk renklerin kullanımı, bir huzur ve özümüze dönüş hissi uyandırıyor, gözleri yukarı doğru çekerek düşünmeye davet ediyor. Tarihsel olarak bu eser, Roerich'in doğu mistisizmine olan ilgisiyle uyumlu olup, o dönemlerin kültürel motifleri bir araya getirmeye yönelik ilgisini yansıtıyor. Burada, dokuların katmanlaşması ile ışık ve gölge etkileşimi, sıradan bir görsel temsilin ötesine geçen bir derinlik yaratıyor ve bu sanat eserini kişisel yansımalar ve ilahi olanla bağlantı kurmak için bir alana dönüştürüyor.