Eser, oluşan bol çiçeklerin arasına yerleşmiş melek figürlerinin oyunbaz bir temsilini içeren, göksel bir çekicilik yaymaktadır. Tüy gibi kanatlara sahip bu şirin çocuklar, birbirlerine karşı duydukları sevgi dolu bir merakla dayanırken saf masumiyet ve neşenin bir anını yakalıyorlar. Yuvarlak yanakları, parlak gözleri ve çocuk nezaketleri gibi detaylar, gençlik coşkusuyla dolu bir atmosfer yaratıyor; sanki zaman onların idil bir dünyasında bir an duraklamış gibi. Çiçeklerin zenginliği, bu büyülü hissi daha da artırarak, yumuşak pembe ve beyaz tonları arasında ahenkli bir renk senfonisi oluşturur.

Bu büyüleyici sahnede, arka plan yumuşak bir mavi gökyüzüyle dolup taşarken, nazikçe uçan kuşlar da görünmektedir. Bu cennet manzarası, sükunet ve memnuniyet duygusunu artırır. Fragonard, hafif fırça çalışmaları ve ışık kullanarak derinlik hissi yaratarak izleyiciyi bu huzurlu cennete çeker; burada hayal gücü ve gerçeklik bir araya gelir. Kompozisyonun bu eterik özelliği, sadece baharın neşesini yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda sanatta kaygısız ve sevimlilik anlarını yakalamak hayali Rococo ruhunu zarif bir şekilde somutlaştırır ve izleyicileri bu serbest neşe anında kalmaya davet eder.