Kompozisyon, muhteşem dağlar arka planında yer alan huzurlu figürlerin canlı bir halısıdır. Ana figür, bir keşiş gibi görünen bir karakter, meditasyonda otururken, yukarıdaki döngüsel bulutlar tarafından yaratılan eterik atmosferle uyum sağlar. Elleri, belki de ruhsal bir bağlantıyı ya da ritüeli simgeleyen tören aletleri tutuyor. Sağda, bir köpekle oturan başka bir karakter, sessiz bir düşünce hissi yayıyor. Yumuşak renk paleti, sahnenin huzurunu artıran soğuk mavi ve mor tonlarını sıcak toprak renkleriyle birleştiriyor. Gökyüzü, yumuşak bir parıltı yayan hipnotize edici bir ışık karışımıdır ve manevi bir aşmanın özünü kapsar.

Eserin duygusal etkisi derin olup, barış, içsel düşünce ve doğa ile bağlantı hissiyatlarını uyandırıyor. Roerich'in renkleri katman katman kullanma tekniği ve yumuşak fırça darbeleri, manzaraya hayalperest bir kalite kazandırıyor. Dağlar, görkemli ama davetkar bir halde, eski bilgilerin sırlarını fısıldıyormuş gibi görünüyor ve izleyicileri doğanın büyüklüğündeki manevi ve insani varoluş üzerine derin bir düşünceye yönlendiriyor. Tarihsel olarak, Nicholas Roerich Doğu geleneklerinin felsefi temalarına hayranlık duymuştu ve bu eser bu ilkeleri somutlaştırıyor, doğa ve ruhun birliğini kutluyor. Bu eser, Roerich'in sanat ve manevi keşfi birleştirmeye yönelik bağlılığının önemli bir temsilidir ve izleyicinin kalbinde ve zihninde silinmez bir iz bırakır.