Bu etkileyici parçada, Rouen Katedrali gri bir örtüyle örtülmüş, bulutlu bir günün ciddiyetini uyandırıyor. Monet'in fırça darbeleri büyüleyici; katedralin karmaşık Gotik detayları çevredeki sisin içinden nazikçe beliriyor, sanki bir rüyadan çağrılmış gibi. Renk paleti soğuk tonlar tarafından hakimdir; zengin mavi ve gri tonları sönük beyazlarla karışarak huzurlu bir his yaratırken, aynı zamanda bir gizem havası da katıyor. Atmosferin, taşın içine sızmış gibi görünmesi, yapı ile hava durumu, gerçeklik ile hayal arasındaki sınırları bulanıklaştırıyor.

Ancak, bu sadece atmosferik etkilerin bir çalışması değil; ışık ve gölgeyi araştırıyor; büyük kemerler ve yüksek kuleler merkezi portaldan yayılan manevi bir parıltının ev sahibi oluyor. Bu ışık oyunu izleyiciyi çekiyor, katedralin taş duvarlarının içinde gizli bir hikaye olduğunu ima ediyor. 19. yüzyılın sonlarındaki tarihi bağlamında Monet, geçici anları yakalamak için önemli olan empresyonizm hareketine dalmıştı. Burada, sadece bir anıtı değil, doğa ve mimarlığın bir araya geldiği belirli bir anı ölümsüzleştiriyor; sonucun, böyle bir büyüklük karşısında nefessiz kalan herkesle yankılanan bir duygusal alan olması.