Bu büyüleyici eser izleyiciyi, Monet'nin eşsiz stilinin karakteristik bir özelliği olan yumuşak, dağılmış bir ışıkta, sakin bir bahçe manzarasına çeker. Ön planda, bir şemsiyenin altında oturan bir kadın zarafet ve sükunet yayıyor; hafif fırça darbeleriyle boyanmış olan nazik kıyafeti, yaz ılık rüzgarında hafifçe dalgalanıyormuş gibi görünüyor. Kıyafetinin sıcak tonları arkasındaki çiçeklerle uyum içinde, doğanın mutluluğu ve canlılığını yankılayarak karşımıza çıkıyor. Renkli çiçeklerin zengin düzeni gözleri büyülüyor - pembe, kırmızı ve beyazlar, hayat dolu bir duvar halısı oluşturuyor, izleyiciyi çiçeklere dokunmaya davet ediyormuş gibi...

Arka planda bir başka figür, büyük ihtimalle bir bakıcı veya arkadaş, küçük bir çocuğu gözlemliyor; çocuk eğlenceli ve meraklı, çiçeklere çekilmiş gibi görünüyor. Çocuğun masumiyeti, resme sıcaklık ekliyor, ailenin bağlarını vurgulayarak günlük yaşamdan bir kesit sunuyor - zamanın dondurulduğu bir an. Monet'nin benzersiz ışık ve renk uygulamaları huzur ve özlem hissi uyandırırken, doğanın basitliğindeki güzellikte ve onun kucaklamasında paylaşılan değerli anlar içerisinde keyif almaya yönlendiriyor. Bu eser, izlenimcilik ruhunun bir örneği olup, sadece bir sahneyi yakalamakla kalmayıp, güzellik ve bağların paylaşılan bir deneyimine davet ediyor.