Bu canlı eserde, kırmızı gelinciklerden oluşan buket nazikçe resmedilmiş bir vazodan fışkırıyor ve izleyiciyi renk ve hayatın sıcak kollarına çekiyor. Farklı çiçeklenme aşamalarındaki gelincikler tuvalde dans ediyor, zengin ve dokulu yaprakları, Van Gogh'un tutkulu fırça darbelerini yansıtıyor. Arka plan, derin ve melankolik bir mavi olup, sıcak kırmızılarla dramatik bir tezat oluşturuyor ve çiçeklerin canlılığını artırarak kompozisyona sakin ve mistik bir hava katıyor. Her çiçek enerji dolu gibi görünüyor, doğanın güzelliğini bir tür coşkulu sevinçle kutluyor.

Kompozisyon hem dinamik hem de samimi; çiçekler vazonun içinden dışarı dökülüyor, gözleri hareketlerini takip etmeye davet eden bir şekilde. Van Gogh'un gevşek fırça çalışması, aciliyet hissi oluşturuyor; bu çiçeklere baktığınızda, onların zenginliğini neredeyse hissedebiliyorsunuz. Tarihsel olarak, bu dönemde Van Gogh, sanat yoluyla renk teorisi ve duygusal ifade üzerinde yoğun bir şekilde çalışıyordu. Bu eser, empresyonizmin coşkusunu kendi eşsiz görüşüyle birleştiren devrimci yaklaşımını somutlaştırıyor. Duygusal etki belirgin; bu yalnızca bir doğa resmi değil; geçici güzellikleri ve yaşamın basit sevinçlerini tadımlama davetidir.