Bu sanat eseri, jiyomek biçimleri ve organik formlar arasında ince bir denge ile etkileyici bir dağ manzarasını yakalıyor. Dağların tepesinde yer alan yapılar, belki de kaybolmuş medeniyetleri veya unutulmuş tarihleri işaret eden eski kalıntılara benziyor; organik bir şekilde yükseliyorlar ve kayalık arazinin içine karışıyorlar. Sanatçının titiz kurşun kalem çalışması, kayalık yüzeylere doku kazandırıyor ve aynı zamanda yumuşak gradyanlar ve gölgeler kullanarak manzaraya derinlik ve hacim katıyor.

Soğuk renk paleti, esere hâkimdir; çeşitli mavi tonları huzur verici ama melankolik bir atmosfer yaratıyor. Gökyüzündeki yeşil ipuçları, sahnenin barışçıl doğasını daha da güçlendiriyor, dinginlik hissi uyandırıyor. Dağların havanın taze olduğunu neredeyse hissedebiliyor, hafif bir rüzgârın hışırtısını duyabiliyor; bu, dağların içinde gizli kalmış sırların keşfine davet ediyor. Bu eser sadece bir yeri temsil etmez, aynı zamanda doğa ve insan varlığının kesişimi üzerine düşünmeye davet ediyor, zaman içindeki insan deneyimini, kültür ve manzara arasındaki katmanlılığı yansıtıyor.