Bir karmaşa sahnesi izleyicinin önünde açılıyor ve savaşın kaotik enerjisini yakalıyor. Kendine özgü askeri giysiler giymiş askerler, canlı bir mücadele içinde yer alıyor—vücut dilleri aciliyet ve çatışmayı dinamik bir şekilde iletiyor. Renk paleti zengin ama yumuşak; toprak tonları ve kırmızı lekeler baskın, savaşın sert gerçekliğini öneriyor. Gökyüzünün zıt tonları, bir önsezi duygusu katıyor ve duman telleri yükselirken sahneyi kasvetli bir pusla bulanıklaştırıyor.

Her detay dikkat çekiyor; neredeyse kılıçların çarpışma sesini ve uzaklardan gelen yaralıların çığlıklarını duyabiliyorsunuz. Figürlerin titizlikle yerleştirilmesi gözü tuvalin boyunca yönlendiriyor—güçlü atlar, içgüdüsel panik içinde geri çekilirken, düşmüş askerler savaşın trajik sonucunu yansıtıyor. Bu tablonun duygusal etkisi derin; savaşın acımasızlığına ilişkin somut bir tepki uyandırıyor ve insan çatışmalarının maliyetini hatırlatıyor, sanatı dokunaklı bir anlatımla harmanlıyor.