Bu büyüleyici sahnede, izleyici güneşle yıkanmış bir bahçeye taşınır, doğanın canlı renkleri hayat bulur. İki kadın, meyve toplama görevine dalmışken, iş ve huzurun özünü somutlaştırıyorlar. Ön planda, zayıf taş merdivenlerin net görüntüsüyle açık turuncu bir sepetin dolu olduğu görünmektedir. Bir kadın, çiçek açan meyve ağaçlarının yaprakları arasında gizlenmiş, kollarını turuncu toplamak için uzatıyor, akıp giden elbisesi zarif bir şekilde etrafını sarıyor. İkinci figür merdivenlerden inerken bir parça bez tutarak dengeli bir biçimde hareket ediyor; etrafı saran hava portakal ve çiçeklerin kokusuyla dolu gibi geliyor.

Kompozisyon harika bir şekilde katmanlıdır, meyve toplayan kadın süzülen yeşillikler arasında çerçevelenmiş gibi durmaktadır. Sıcak ışık, dalların arasından süzülerek sonunda kullanılan taşların üzerinde benekli desenler oluşturuyor. Her adım bizi merdivenin yanında yeşil saksıda açılmış çiçeklerdeki karmaşık detaylara yaklaştırıyor; bunların yaprakları portakalların nazik canlılığını yansıtıyor. Bu eser yalnızca bir emeğin tasviridir; renk, hareket ve kırsal yaşamın sevinciyle bir uyum içinde yankılanır; huzurlu bahçelerde geçirilmiş daha basit zamanların anısını tazeliyor.