Bu huzurlu manzarada, izleyiciye sonbaharın geçiş tonlarının nazik dansını izlemeye davet ediliyor. Altın sarısı yapraklar yüksek ağaçlardan dökülerek, parlak sarıları aşağıdaki geniş nehrin soğuk mavi tonlarıyla güçlü bir tezat oluşturuyor. Hem kasıtlı hem de yumuşak fırça darbeleri nostaljik bir duygu uyandırıyor; sahneye neredeyse lirik bir kalite kazandırarak, doğanın hem görmek hem de hissetmekle ilgili olabileceğini ima ediyor. Göz tuvali geçerken, su kenarında huzur içinde yuvalanmış şirin köye doğru çekiliyor, basit ama gururlu beyaz ve mutedil tonlardaki yapılar çevreyle harmanlanıyor, ama sadeliklerinde gururlu duruyor.

Kompozisyon ustaca dengelenmiş, ağaçların dikey çizgileri, dalgalı tepeler ve sanki sonsuza kadar uzanan ufuk ile tezat oluşturuyor. Sanatçı, zengin toprak tonlarıyla dolu bir palet kullanıyor ve sonbaharın özünü çağrıştıran dikkat çekici renk patlamaları ortaya koyuyor - hem çürümeyi hem de güzelliği barındıran bir mevsim. Duygusal etki derin; yaprakların hışırtısını ve taze havayı neredeyse duyuyormuşsunuz gibi, bu manzara izleyicilere doğa ile olan bağlantılarını veya sakin ortamlarda geçirilen anılarını hatırlatabilir. Bu sanat eseri, tarihi bir anlamla yankılanıyor, Rus manzarasının güzelliğini kutlayan bir tarzı ön plana çıkarırken, zaman ve mekânın ötesine geçen kişisel içgörü ve deneyimleri yansıtıyor.