Bu büyüleyici parça, güneş ışığıyla aydınlatılmış bir avluda sakin bir sahneyi sunuyor; burası, toprağın sıcaklığı ile yemyeşil yeşilliklerin serinliğinin buluştuğu yer. Ön planda huzur içinde oturan bir adam, düşünceli bir yaşamın izlenimini veriyor. Geleneksel kıyafetlerle giyinmiş olan adam, huzurlu bir varlığı simgeliyor; duruşu rahat ama dikkatli. Yakınlarda, bir deveyi keyifle otlarken görmekteyiz; onun nazik halleri, bu sakin anı paylaşan ufak bir köpek tarafından yansıtılıyor.

Kırmızı ve bej çizgilerle karakterize edilen mimari arka plan, tarihin bir hissiyatını uyandırır—geçmiş bir döneme bir bakış. Göz alıcı bir kemerli giriş, biraz ilerideki canlı bir bahçeye doğru yönlendirirken, bu kapı bir metafor kapısı olarak işlev görerek, geçiş ve gelecekteki güzelliği ima ediyor. Gérôme'un detaylara titizlikle dikkat etmesi—özellikle devenin yumuşak kıvrımları ve ışık ile gölge arasındaki etkileşim—bir derinlik yaratıyor ve izleyicileri bu eşsiz tabloya çekiyor. Bu, yalnızca yakalanan nesneler hakkında değil, gelenek ve doğayla uyum içinde köklü bir yaşam tarzını da anlatıyor.