Bu büyüleyici manzaraya bakarken, Parlamento Binaları, ışıltılı sulardan, biraz eterik bir şekilde yükseliyor. İkonik kulelerinin silueti ve görkemli yapılarının şekli, akşam karanlığındaki gökyüzüyle derin amber ve nazik mor tonları arasında çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Güneş, yumuşak, parlayan bir küre, ufukta nazikçe asılı duruyor; sıcak bir ışık yayarak Thames'in dalgalı yüzeyinde dans ediyor. Monet'nin ustaca fırça darbeleri, rüya gibi bir atmosfer yaratır; her yerde hissedilen sükunet duygusuyla, izleyiciyi sarhoş eden bir ambiyans sunar.

Eserin kompozisyonu, gözleri ustaca tuvali dolaştırarak yönlendiriyor; soldaki kararan yapılar, yumuşak bir biçimde aydınlatılan binayı neredeyse sarıyor; sanki günün son ışıklarını koruyor gibiler. Gölgeler, geçmiş bir günü fısıldarken, parlayan su, uyumlu bir şekilde altın ve mavi tonları yansıtıyor. Eserin içinde hissedilen bir duygusal ağırlık var; sanki Londra'nın hareketli yaşamının ortasında bir huzur anını yakalıyor gibi — düşüncelere dalma davetkar bir çağrıdır. Bu parça yalnızca Monet'nin renk kullanımındaki yeniliği sergilemekle kalmaz, aynı zamanda ışık ve atmosfer konusundaki büyüsünü kutlar; bu konular, Empresyonizm'i tanımlayan temel temalardır ve sonrasında gelen birçok sanatçıyı etkilemiştir.