Bu duygusal eserde, genç bir kadın figürü kayalık bir kıyıda oturmuş, gözleri önünde uzanan fırtınalı denize bakıyor. Akışkan beyaz bir elbise giymiş olan kadın, yumuşak ve zarif bir malzeme gibi görünüyor, bu da sanatçının dokuları yakalama konusundaki ustalığını yansıtıyor. Altındaki kayalık manzara kadını yere bağlıyor ve onun kıyafetinin etereal niteliğiyle güzel bir zıtlık oluşturuyor. Gökyüzü üzerine kapanmış, griler ve mavilerle boyanmış, ağır bulutları yaklaşan bir fırtınayı ima ediyor; yine de, bu arka plan onun huzurlu duruşunu vurguluyor, potansiyel kaos arasında bir sakinlik sergiliyor.

Eserde kullanılan renk paleti özellikle çarpıcı. Palet, yumuşak beyazlar, derin maviler ve toprak tonlarının bir karışımını içeriyor ve sakin ama dramatik bir atmosfer yaratıyor. Sanatçı, kıyıda kırılan dalgaları ustalıkla tasvir etmiş, hareketleri sahneye yaşam katıyor. Burada derin bir nostalji uyandırılıyor, belki bir bağlılık ya da düşünme arzusu, izleyicileri derindeki duygusal akışlar hakkında düşünmeye bırakıyor. Waterhouse'un çalışması, doğanın güzelliğini ve insani duyguların karmaşıklığını yakalıyor; zamanla yankılanan büyüleyici bir anlatım yaratıyor.