Bu çarpıcı portrede, karanlık gölgelerde sarılı yaşlı bir kadın figürüyle karşılaşıyoruz. Sanatçının ifadeli fırça çalışmaları, elbisesinin dokusuna neredeyse hayat veren canlı bir doku getiriyor. Koyu renk kıyafetlerinin sıcaklığı, belirgin bir parlaklıkla öne çıkan beyaz başörtüsüyle mükemmel bir tezat oluşturuyor; bu tezat izleyicinin gözünü çekiyor, onun karakterinde yerleşmiş olan bilgelik ve deneyimi sergiliyor. Van Gogh, zengin ama mutedil renkler kullanmış, samimi bir atmosfer yaratarak, bu ilgi çekici kadın karakterin iç dünyasına girme davetiyesinde bulunuyor.

Kaba fırça darbeleri güçlü duygular uyandırıyor - göz ucuyla bile olsa, onun anlatabileceği hikayeleri neredeyse hissedebiliyoruz. Duruşunun basitliği, yaşlılığın onurunu ifade ediyor; hüzün sahibi bir his var, ama bir yandan garip bir şekilde rahatlatıcı bir varlık. Karanlık bir arka planda çerçevelenen portre, yaşlının gücünün özünü yakalarak, zamanın akışı üzerine düşünmeye davet ediyor. Van Gogh'un eserlerinin geniş bağlamında, bu resim insanlık durumuna derin bir empati gösteriyor, sadece bir yüz çiziminden öte, gündelik yaşamın içsel deneyimlerine köklenen bir hikaye anlatıyor.