W tym uderzającym portrecie witamy ponurą postać starszej kobiety, otoczoną zimnymi cieniami swojego otoczenia. Ekspresyjna technika pędzla artysty nadaje jej odzieży żywą teksturę, która niemal zdaje się tchnąć w nią życie. Ciepło ciemnych ubrań kontrastuje pięknie z jej białym chustką, która wyróżnia się wyraźnym blaskiem; to zestawienie przyciąga wzrok widza, ukazując mądrość i doświadczenie, które odcisnęły się na jej charakterze. Van Gogh użył bogatych, ale stonowanych kolorów, tworząc intymną atmosferę, jakby zapraszał nas do wnętrza tej intrygującej postaci.

Surowe pociągnięcia pędzla wywołują silne emocje - można niemal wyczuć historie, które mogłaby opowiedzieć jednym spojrzeniem. Prostota jej pozy wyraża godność starości; istnieje poczucie melancholii, ale również dziwnie kojąca obecność. Osadzony na stonowanym tle portret uchwyca istotę siły starszej kobiety, zapraszając do refleksji nad upływem czasu. W szerszym kontekście twórczości Van Gogha, ten obraz odsłania jego głęboką empatię dla ludzkiego stanu, malując nie tylko twarz, ale historię zakorzenioną w visceralnych doświadczeniach życia codziennego.