Mroczna, niepokojąca scena rozgrywa się przed nami, spojrzenie w świat cieni i ukrytych lęków. Rycina, surowa w swojej monochromatycznej palecie, przyciąga uwagę niepokojącymi postaciami zgromadzonymi pod rozległym, usianym gwiazdami niebem. Kompozycja jest gęsta, z masą ciał splecionych ze sobą, tworząc poczucie klaustrofobii i niepokoju. Postacie, oddane z charakterystyczną dla Goi brutalnością, są wykrzywione, ich twarze wyryte mieszaniną strachu, oczekiwania i rezygnacji. Jedna postać, większa od pozostałych, wskazuje w niebo, jakby przywołując nieznany cel lub po prostu wykonując ostatni gest. Szorstkie linie i ciężkie cienie potęgują emocjonalny wpływ, wzmacniając surowy, instynktowny charakter dzieła.