ภาพวาดที่โดดเด่นนี้จับภาพตัวละครในตำนานพรอมีธีอุสในช่วงเวลาของความเจ็บปวดและการต่อต้าน ศิลปินใช้เทคนิคจิอาโรสคูโรอย่างชำนาญ โดยเน้นความเปรียบต่างระหว่างผิวที่สว่างของพรอมีธีอุสกับทิวทัศน์ที่มืดมิดและน่ากลัวรอบตัวเขา องค์ประกอบภาพนำสายตาไปยังชายกล้ามเนื้อที่ถูกล่ามโซ่ ซึ่งแสดงออกด้วยความมุ่งมั่นแต่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด สัญลักษณ์ของการลงโทษนิรันดร์ที่เขาต้องทนทาน เหยี่ยวที่เป็นสัญลักษณ์ของความทุกข์ทรมานของเขาถูกวาดด้วยรายละเอียดที่น่ากลัว กรงเล็บและจะงอยปากจิกลงในเนื้อหนัง สร้างความรู้สึกหวาดกลัวและความเห็นอกเห็นใจไปพร้อมกัน

โทนสีหม่นในเฉดสีน้ำเงิน น้ำตาล และเทาช่วยเพิ่มบรรยากาศที่หม่นหมองและเกือบจะลึกลับ หน้าผาหินและเส้นขอบฟ้าที่พร่ามัวอยู่ไกลๆ บ่งบอกถึงความโดดเดี่ยวและความสิ้นหวัง ขณะที่แสงสลัวในท้องฟ้าช่วยเพิ่มบรรยากาศเหนือธรรมชาติอย่างละเอียดอ่อน ผลงานชิ้นนี้สร้างขึ้นในปี 1868 สะท้อนถึงความหลงใหลของยุคโรแมนติกในศตวรรษที่ 19 ต่อความทุกข์ทรมานของวีรบุรุษและพลังอันยิ่งใหญ่ของตำนาน เป็นการไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับการเสียสละ ความอดทน และจิตวิญญาณมนุษย์ที่ท้าทายการลงโทษของเทพเจ้า