Η σκηνή ξετυλίγεται με μια αισθητή αίσθηση γαλήνης· ένα καταπράσινο λιβάδι, λουσμένο στο απαλό φως που μοιάζει με αργά το απόγευμα. Τρεις νεαρές γυναίκες, το επίκεντρο της σύνθεσης, φωλιάζουν στο ψηλό, υφασμένο γρασίδι, οι μορφές τους αποδίδονται με μια απαλή πινελιά που μιλά για οικειότητα και ανάπαυση. Οι πινελιές του καλλιτέχνη, ένα χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονιστικού στυλ, χορεύουν στον καμβά, δημιουργώντας ένα λαμπερό εφέ που αποτυπώνει το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς στο τοπίο.

Στην απόσταση, το τοπίο γέρνει απαλά προς έναν ομιχλώδη ορίζοντα, όπου μερικά ζώα που βόσκουν προσθέτουν μια πινελιά αγροτικής γοητείας. Η χρωματική παλέτα κυριαρχείται από πράσινα και μπλε, διανθισμένα από τους ζεστούς τόνους των ρούχων των γυναικών και τις πινελιές του ηλιακού φωτός που φιλτράρεται μέσα από τα δέντρα. Η σύνθεση είναι ισορροπημένη, με τις φιγούρες να αγκυρώνουν το προσκήνιο και το φόντο να υποχωρεί σε μια απαλή, ατμοσφαιρική ομίχλη. Επικαλείται μια αίσθηση γαλήνης, μια στιγμή ανασταλμένη στον χρόνο, όπου η απλή πράξη της ανάπαυσης γίνεται μια γιορτή της ομορφιάς του φυσικού κόσμου.