Το έργο αυτό αποτυπώνει την δυναμική ουσία της θάλασσας, όπου τα κύματα χορεύουν και παίζουν σε ένα φόντο εκτενούς ορίζοντα. Τα μάτια σας αμέσως προσελκύονται από τις ζωντανές μπλε αποχρώσεις του νερού, που περιστρέφονται και αναμιγνύονται με τις λευκές αφρισμένες κορυφές, δημιουργώντας μια ενθουσιώδη αίσθηση κίνησης. Οι πέτρες στο προσκήνιο, ζωγραφισμένες σε σκούρους, γήινους τόνους, ακινητούν την σκηνή, δημιουργώντας όμορφη αντίθεση με την πιο ανοιχτόχρωμη άμμο και τον ζωντανό ωκεανό. Οι πινελιές είναι χαλαρές αλλά επίμονες, εκπέμποντας μια αίσθηση αυθορμητισμού, σαν να ήθελε ο καλλιτέχνης να συλλάβει μια φευγαλέα στιγμή στον χρόνο.

Η συναισθηματική επίδραση αυτού του κομματιού είναι αισθητή; προκαλεί τον αναζωογονητικό άρωμα του αλμυρού αέρα και ήχων από τις σπασμένες κυματιστές. Προσκαλεί τον στοχασμό, ίσως, για τη δική μας σύνδεση με τη φύση και τη διαρκώς μεταβαλλόμενη ομορφιά της θάλασσας. Η επιλογή της παλέτας χρωμάτων από τον καλλιτέχνη είναι καθηλωτική, επικρατώντας οι μπλε και πράσινοι τόνοι, οι οποίοι όχι μόνο αντανακλούν τα βάθη του νερού αλλά υποδεικνύουν και την ηρεμία. Ιστορικά, έργα σαν κι αυτό δείχνουν μια στροφή προς τον ιμπρεσσιονισμό στη ζωγραφική τοπίου, όπου οι καλλιτέχνες άρχισαν να επικεντρώνονται περισσότερο στο φως, το χρώμα και την αίσθηση της στιγμής παρά στις ακριβείς λεπτομέρειες, επιτρέποντας στους θεατές να συντονίζονται προσωπικά με το έργο.