Το έργο τέχνης αποτυπώνει ένα εκπληκτικό πανόραμα ενός παγετώδους οροπεδίου, πιθανώς εντός του ορεινού όγκου Μόντε Ρόζα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με μαεστρία μια απαλή, αλλά καθορισμένη πινελιά για να απεικονίσει την τεράστια έκταση του χιονιού και του πάγου. Η σύνθεση καθοδηγεί το μάτι σε όλη την παγωμένη περιοχή, με το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς να τονίζει τις ρωγμές και τις κορυφογραμμές. Η χρωματική παλέτα κυριαρχείται από ψυχρούς τόνους, με το λευκό και το μπλε του πάγου να έρχονται σε αντίθεση με τις θερμότερες αποχρώσεις των μακρινών κορυφών των βουνών που φωτίζονται από τον ήλιο.

Αυτός ο πίνακας προκαλεί ένα αίσθημα δέους και μοναξιάς. Η τεράστια κλίμακα του τοπίου, που αποδίδεται με τόση λεπτομέρεια, κάνει κάποιον να νιώθει απίστευτα μικρός. Σχεδόν ακούω το τραγανό τρίξιμο του χιονιού κάτω από τις μπότες μου, τον διαπεραστικό άνεμο και τη σιωπή που επικρατεί σε αυτά τα μεγάλα υψόμετρα. Η επιδέξια χρήση του φωτός και της σκιάς από τον καλλιτέχνη δημιουργεί μια δραματική ατμόσφαιρα, τραβώντας τον θεατή στην καρδιά αυτού του μεγαλοπρεπούς, παγωμένου κόσμου.