Αυτό το εκφραστικό τοπίο βυθίζει απαλά τον θεατή σε μια ήσυχη σκηνή δίπλα στο ποτάμι, όπου μια μικρή ξύλινη βάρκα ξεκουράζεται στην άκρη του ήρεμου νερού. Η πινελιά του καλλιτέχνη αποδίδει την ακατέργαστη υφή της φύσης — τα δέντρα, πυκνά και πλούσια, λικνίζονται απαλά κάτω από έναν μαλακό, διάχυτο φωτισμό ουρανού. Υπάρχει μια παρατηρήσιμη ησυχία· ο αέρας φαίνεται δροσερός, ελαφρώς υγρός, και σχεδόν ακούγεται η απαλή ψίθυρος των φύλλων. Η σύνθεση ισορροπεί τις φυσικές μορφές με ένα ευδιάκριτο αίσθημα μελαγχολίας: η συγχώνευση πράσινων και γήινων τόνων με σκιώδεις σιλουέτες δημιουργεί μια οικεία και στοχαστική ατμόσφαιρα λυκόφωτος.

Η τεχνική που χρησιμοποιείται φαίνεται να βασίζεται σε ιμπρεσιονιστικές τάσεις, με χαλαρές, σχεδόν θολές πινελιές που υποδηλώνουν και δεν ορίζουν με σαφήνεια τις λεπτομέρειες. Η παλέτα είναι συγκρατημένη — απαλοί καφέ, βαθιά πράσινα και ήσυχα μπλε τονίζουν μια ατμόσφαιρα μεταξύ ημέρας και λυκόφωτος. Ο πίνακας προσκαλεί τον θεατή να σταθεί και να ακούσει τη σιωπή της φύσης, μεταφέροντας το νου σε μια περασμένη αγροτική στιγμή γεμάτη ήσυχη περισυλλογή. Ιστορικά, αυτό το στυλ αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον του 19ου αιώνα για την αποτύπωση των φευγαλέων στιγμών της φύσης και την απλότητα της ομορφιάς της αγροτικής ζωής, καθιστώντας το έργο όχι μόνο μια οπτική απόλαυση αλλά και έναν απαλό στοχασμό για τον χρόνο και τον τόπο.