Αυτό το συγκινητικό έργο απεικονίζει μια αγροτική σκηνή όπου μια ομάδα εργατών, κυρίως γυναίκες, είναι σκυμμένες πάνω στη γη, αφοσιωμένες στην επίπονη εργασία φύτευσης ή ξεχορταριάσματος ενός χωραφιού. Η σύνθεση εκτείνεται οριζόντια, τονίζοντας τη μακριά σειρά εργατών των οποίων οι στάσεις σχηματίζουν ένα ρυθμικό μοτίβο ενάντια στο απέραντο ανοιχτό τοπίο. Το κεντρικό πρόσωπο, μια γυναίκα που στέκεται όρθια με αποφασιστικό και στοχαστικό βλέμμα, λειτουργεί ως ήσυχο εστιακό σημείο, σε αντίθεση με τα σκυμμένα κεφάλια γύρω της.

Η τεχνική του καλλιτέχνη χαρακτηρίζεται από προσεκτική προσοχή στη λεπτομέρεια και μια απαλή, φυσιοκρατική παλέτα κυριαρχούμενη από γήινα πράσινα και απαλούς καφέ τόνους, συμπληρωμένη από έναν φωτεινό γαλάζιο ουρανό με αραιά σύννεφα. Η επιλογή των χρωμάτων προκαλεί την αίσθηση μιας δροσερής αλλά επίπονης ατμόσφαιρας μιας ανοιξιάτικης ή αρχής καλοκαιριού ημέρας. Το φως είναι διάχυτο, λούζοντας τη σκηνή με ένα απαλό φως που αναδεικνύει τις υφές του εδάφους και των υφασμάτων. Συναισθηματικά, ο πίνακας μεταδίδει μια σιωπηλή αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, υπονοώντας παράλληλα τις σκληρές φυσικές απαιτήσεις της αγροτικής ζωής. Ιστορικά, αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές πραγματικότητες της Φλάνδρας του 19ου αιώνα, αποτίοντας φόρο τιμής στην αγροτική εργατική τάξη με έναν λεπτό συνδυασμό ρεαλισμού και ιμπρεσιονισμού.