Το έργο αποπνέει μια ζωντανή ατμόσφαιρα γεμάτη ψίθυρους της φύσης, όπου οι ήπιες καμπύλες της γης φαίνεται να χορεύουν κάτω από τα χέρια του καλλιτέχνη. Οι υφές των πινελιών δημιουργούν μια συμφωνία κίνησης πάνω στον καμβά, κάθε γραμμή και καμπύλη προσκαλεί τον θεατή να εξερευνήσει αυτό το οικείο κήπο στον Άρλ. Η γραμμική ποιότητα του πινέλου είναι υπνωτιστική· φαίνεται να απεικονίζει το φύλλωμα που κουνιέται απαλά σε μια αύρα, ενώ η λεπτή αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς προσθέτει βάθος στη σκηνή. Για μένα, είναι ένα οπτικό σονέτο του φυσικού κόσμου που ο Βαν Γκογκ εκτιμούσε, echoing with the sounds of chirping birds and the rustling leaves as the sun filters through the trees.. Ενσωματώνει την οικειότητα και την ενέργεια της ζωής, προσκαλώντας τον παρατηρητή να διασχίσει το κατώφλι του κήπου και να εισέλθει στην παλλόμενη καρδιά του καλοκαιριού.

Βαθύτερα στην συναισθηματική του αντήχηση, το κομμάτι μεταδίδει μια αισθητική αίσθηση ηρεμίας, ένα καταφύγιο από τον chaoti κό κόσμο έξω. Η γήινη παλέτα χρωμάτων, που συνθέτεται κυρίως από ζεστούς καφέδες και ήπιους πράσινες, συλλαμβάνει την ουσία της αγκαλιάς του κήπου. Αυτές οι αποχρώσεις, σε συνδυασμό με τα κυματιστά σχέδια που μιμούνται τις μορφές του τοπίου, προτείνουν μία αρμονική σύνδεση με τη φύση, σαν ο Βαν Γκογκ να επιθυμούσε να προάγει ένα διάλογο ανάμεσα στον θεατή και τον ζωντανό καμβά. Αυτό το κομμάτι, δημιουργημένο το 1888 κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Άρλ — μια περίοδος πληθωρικής δημιουργικότητας — επισημαίνει την εμμονή του να απεικονίζει την ομορφιά των καθημερινών σκηνών. Εδώ, σε αυτόν τον κήπο, μπορείς να αισθανθείς όχι μόνο έναν φυσικό τόπο αλλά και μια συναισθηματική αφήγηση, μια υπενθύμιση για τη φευγαλέα ομορφιά της φύσης και την παρηγοριά που μπορεί να προσφέρει εν μέσω των αβεβαιοτήτων της ζωής.