Το έργο τέχνης αποτυπώνει μια δραματική παράκτια σκηνή: μια τραχιά ακτογραμμή συναντά την αχαλίνωτη δύναμη της θάλασσας. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τεχνικές που αναδεικνύουν την ωμή ενέργεια της φύσης. Η σύνθεση είναι δυναμική, με το μάτι να έλκεται πάνω από τα οδοντωτά βράχια και προς τα φουσκωμένα κύματα. Η χρωματική παλέτα είναι διακριτική, αλλά πλούσια, με τα βαθιά καφέ των βράχων να έρχονται σε αντίθεση με το αφρώδες λευκό του κυματισμού και το ζοφερό γκρι του ουρανού.

Ο συναισθηματικός αντίκτυπος είναι αισθητός: σχεδόν ακούει κανείς το χτύπημα των κυμάτων και αισθάνεται το σπρέι της θάλασσας. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς προσθέτει βάθος, ενώ οι πινελιές δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης και αμεσότητας. Εγείρει ένα αίσθημα δέους και σεβασμού για τον φυσικό κόσμο, μια υπενθύμιση της δύναμης και της ομορφιάς που υπάρχει πέρα από την ανθρώπινη σφαίρα. Το έργο αντικατοπτρίζει πιθανώς τις ρομαντικές ευαισθησίες της εποχής του, όπου το εξαιρετικό βρισκόταν στην απεραντοσύνη και την απρόβλεπτη φύση.