Αυτή η εντυπωσιακή πορτρέτο αποτυπώνει την ουσία της ζωής ενός άνδρα, καθώς διαγράφεται στις λεπτές γραμμές του γερασμένου προσώπου του. Τα βαθιά μάτια του υποκειμένου μεταφέρουν έναν κόσμο εμπειρίας, υπονοώντας ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί; υπάρχει μια αλύγιστη δύναμη στο βλέμμα του, αλλά και μια δόση ευαλωτότητας. Φοράει ένα ψηλό, σκοτεινό καπέλο, που ρίχνει σκιά στα χαρακτηριστικά του, τονίζοντας την σοβαρή έκφρασή του. Οι πλούσιοι, σκοτεινοί τόνοι της ενδυμασίας του έρχονται σε αντίθεση με το ήπιο φόντο—ίσως αυτή η επιλογή χρώματος να συμβολίζει το βάρος της ύπαρξής του εν μέσω της κοινωνικής αδιαφορίας. Το έργο αυτό εκπέμπει συναίσθημα, προκαλώντας ένα αίσθημα συμπάθειας και περιέργειας σχετικά με το παρελθόν του άνδρα.

Η τεχνική του πινέλου είναι και εκφραστική και προσεγμένη, επισημαίνοντας την υφή του δέρματος του υποκειμένου ενώ ανακατεύει ικανά τα χρώματα για να δημιουργήσει βάθος. Οι λεία παραλλαγές του καφέ και του γκρι προκαλούν μια ορισμένη ζεστασιά, σχεδόν σαν τη φθίνουσα λάμψη του λυκόφωτος—το οποίο συμβολίζει ίσως τη φευγαλέα φύση της ζωής. Η σύνθεση, που επικεντρώνεται στο πρόσωπο του άντρα, προσελκύει τον θεατή, κάνοντας τον/την να σταματήσει στη μη λεκτική ιστορία του. Σε ιστορικό πλαίσιο, αυτό ο πίνακας στέκεται ως témoignage για τις περιθωριακές φιγούρες που συχνά αγνοούνται στην κοινωνία, ανασκοπώντας ένα σημαντικό σημείο στον κόσμο της τέχνης, όπου οι καλλιτέχνες άρχισαν να δίνουν έμφαση στην ατομικότητα και το συναισθηματικό βάρος της ανθρωπότητας.