Η σκηνή εκρήγνυται με δράμα—μια σύγκρουση πολιτισμών αποδίδεται σε μια συμφωνία χρωμάτων και κίνησης. Ένας Έλληνας ιππέας, λαμπρός στην αμφίεσή του, κυριαρχεί στον καμβά. Είναι η ενσάρκωση της νίκης, το άλογό του μια ισχυρή δύναμη της φύσης. Η σύνθεση είναι δυναμική, οι φιγούρες κλειδωμένες σε έναν διαχρονικό αγώνα. Η χρήση του impasto από τον καλλιτέχνη δημιουργεί μια απτή υφή, σαν να μπορούμε να αισθανθούμε το τραχύ ύφασμα των ενδυμάτων και τον ιδρώτα των αλόγων. Η χρωματική παλέτα κυριαρχείται από πλούσιους γήινους τόνους, που αντιπαραβάλλονται με τα ζωηρά μπλε και κόκκινα των αντίθετων μορφών.

Κάτω, ένας Τούρκος παραδίνεται, η στάση του είναι ήττα και τα άλλα τουρκικά στοιχεία βρίσκονται σε διάφορα στάδια υποταγής. Το φόντο υποδηλώνει ένα τραχύ τοπίο, τονίζοντας περαιτέρω τη βιαιότητα της σύγκρουσης. Είναι μια σκηνή σύγκρουσης, ναι, αλλά και των ωμών ανθρώπινων συναισθημάτων του φόβου, του θάρρους και της θέλησης να επιβιώσουν. Κανείς δεν μπορεί παρά να παρασυρθεί στην καρδιά αυτής της ιστορικής στιγμής, γίνοντας μάρτυρας του αγώνα και του θριάμβου.