Αυτή η αυτοπροσωπογραφία προσφέρει μια πλούσια και υφασμένη απεικόνιση του καλλιτέχνη, οι στρώσεις της μπογιάς προσκαλούν ορατά το βλέμμα του θεατή. Οι τολμηρές πινελιές χορεύουν πάνω στον καμβά, δημιουργώντας σχεδόν μια δονητική αίσθηση, που φαίνεται ζωντανή, αντηχώντας την ανησυχία του ίδιου του πνεύματος του καλλιτέχνη. Το κεφάλι του καλλιτέχνη κοσμείται με ένα πλατύ καπέλο, που καλύπτει στρώσεις λευκού και γκρίζου, που φαίνεται να συνδέει τις σκέψεις που περιστρέφονται κάτω από την επιφάνεια. Ο ώμος του είναι ντυμένος με μια περίπλοκη καμπαρντίνα, τα χρώματα της οποίας πλέκονται σε πράσινα, καφέ και μάρτυρες του μπλε; είναι ένα ρούχο που φαίνεται να ψιθυρίζει ιστορίες δημιουργικότητας και αγώνα.

Το φόντο εκρήγνυται σε δυναμικά μπλε, που περιστρέφονται γύρω από τη φιγούρα, αναφέροντας τους ουρανούς πάνω από την Προβηγκία, σχεδόν σαν να απλώνει ο καλλιτέχνης το χέρι, προσκαλώντας τον θεατή να νιώσει την ουσία της ύπαρξής του. Η αυτοπροσωπογραφία ενσωματώνει μια στιγμή αυτοσκόπησης. Επικοινωνεί μια βαθιά συναισθηματική επίδραση, όπως αν ο καλλιτέχνης δεν παρουσίαζε απλά μια φιγούρα, αλλά μοιραζόταν τον εσωτερικό του θόρυβο, την παθιασμένη του αναζήτηση και την αντοχή. Ιστορικά, αυτό το κομμάτι καταγράφει το ταξίδι του Βαν Γκογκ κατά τη διάρκεια μιας περιόδου προσωπικής μεταμόρφωσης—σημαίνοντας την κατεύθυνσή του προς τα ζωντανά χρώματα και τις εκφραστικές μορφές, που θα καθόριζαν τη κληρονομιά του. Αντανάκλαση συνεχούς εξερεύνησης ταυτότητας ανάμεσα σε μια σειρά συναισθημάτων και εμπειριών, εδραιώνει την σημασία του ως θεμελιώδους γραμμής στην μετα-ιμπρεσιονιστική τέχνη.