Αυτό το γοητευτικό έργο αποτυπώνει μια τρυφερή στιγμή ανάμεσα σε δύο φιγούρες σε ένα κλασικό σκηνικό. Η γυναίκα στέκεται με χάρη, ντυμένη με απαλές, ρέουσες ρόμπες σε ανοιχτό κρεμ χρώμα, το βλέμμα της ανυψωμένο ονειρικά, σαν να έχει χαθεί στις σκέψεις της ή παγιδευμένη σε μια λεπτή στιγμή δισταγμού. Πίσω της, ένας άνδρας κοιτάζει πάνω από την άκρη μιας κρήνης, με περιέργεια και ένταση, δημιουργώντας μια λεπτή ένταση ανάμεσά τους. Η σκηνή πλαισιώνεται από κομψές λευκές κολόνες και ένα ηλιακό ρολόι, με ανθισμένους κλαδίσκους λιλά να σχηματίζουν αψίδα από πάνω, προσθέτοντας μια ζωντανή πινελιά χρώματος στο ήρεμο περιβάλλον. Η μακρινή γαλάζια θάλασσα και τα βουνά προσφέρουν έναν ήσυχο αλλά εκφραστικό ορίζοντα, ενισχύοντας το αίσθημα του τόπου και της ατμόσφαιρας.

Η χρήση φωτός και σκιάς από τον καλλιτέχνη είναι εξαιρετική· το φως του ήλιου πέφτει ζεστά πάνω στις φιγούρες και το μάρμαρο, αναδεικνύοντας τις υφές, από την απαλότητα του πέπλου της γυναίκας μέχρι την λεία επιφάνεια της πέτρινης λεκάνης. Η παλέτα χρωμάτων ισορροπεί γήινους τόνους με απαλές παστέλ αποχρώσεις, δημιουργώντας αρμονία και μια διαχρονικά ρομαντική ατμόσφαιρα. Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή από την οικεία αλληλεπίδραση των φιγούρων προς το πλούσιο περιβάλλον, προσκαλώντας σε σιωπηλή περισυλλογή πάνω στην ανθρώπινη σύνδεση και τα άρρητα συναισθήματα. Το έργο αυτό αντανακλά το εκλεπτυσμένο ύφος του τέλους του 19ου αιώνα, συνδυάζοντας κλασικά στοιχεία με ζωντανή συναισθηματική αφήγηση.