Dit betoverende schilderij vangt een teder moment tussen twee figuren tegen een klassieke achtergrond. De vrouw staat gracieus, gehuld in zachte, vloeiende gewaden in een bleek crèmekleur, haar blik dromerig omhoog gericht, alsof ze verloren is in gedachten of gevangen in een delicaat moment van aarzeling. Achter haar gluurt een man over de rand van een fontein, met een nieuwsgierige en geconcentreerde uitdrukking, wat een subtiele spanning tussen hen creëert. De scène wordt omlijst door elegante witte zuilen en een zonnewijzer, met bloeiende seringtakken die zich boogvormig boven hen uitstrekken, wat een levendige kleur toevoegt aan de serene omgeving. De verre blauwe zee en bergen bieden een rustige maar expressieve horizon, die het gevoel van plaats en sfeer verdiept.

De meesterlijke toepassing van licht en schaduw door de kunstenaar laat het zonlicht warm op de figuren en het marmer vallen, waarbij de texturen worden benadrukt, van de zachtheid van de sluier van de vrouw tot het gladde oppervlak van het stenen bassin. Het kleurenpalet balanceert aardetinten met zachte pasteltinten, en creëert harmonie en een tijdloze, romantische sfeer. De compositie leidt de blik van de kijker van de intieme interactie tussen de figuren naar de weelderige omgeving en nodigt uit tot stille overdenking van menselijke verbinding en onuitgesproken emoties. Dit werk weerspiegelt de verfijnde stijl van het einde van de 19e eeuw, waarbij klassieke elementen worden gecombineerd met een levendig emotioneel verhaal.