Het kunstwerk presenteert een zittende naakte vrouw, van achteren gezien, die verzonken is in contemplatie. Haar vorm wordt weergegeven met een warm, aards palet – de huidtinten zijn rijk en door de zon gekust, contrasterend met de koelere tinten van de achtergrond. Ze zit op een oppervlak dat een levendige, gestructureerde uitgestrektheid van roze en rood lijkt te zijn. De compositie leidt de blik van de toeschouwer over de rug van de vrouw, wat leidt tot een suggestie van landschap op de achtergrond. In de verte zijn hints van blauw en groen zichtbaar, misschien een suggestie van lucht en vegetatie.

Dit stuk is een getuigenis van het meesterschap van de kunstenaar in vorm en kleur. Het spel van licht en schaduw creëert een gevoel van volume en diepte, waarbij de rondingen van het lichaam van de vrouw worden benadrukt. De penseelstreken lijken los en expressief, wat bijdraagt aan het algehele gevoel van sereniteit en natuurlijkheid. Het onderwerp roept een gevoel van stille intimiteit op en nodigt de toeschouwer uit om te observeren en te reflecteren. Het spreekt over de schoonheid van de menselijke vorm en de simpele momenten van het bestaan.