Ο πίνακας αποτυπώνει μια ομιχλώδη σκηνή αργά το απόγευμα σε μια βιομηχανική πόλη, με μια μεγάλη γέφυρα που εκτείνεται διαγώνια στον καμβά. Η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη ομίχλη και καπνό, που μαλακώνουν τα περιγράμματα των απομακρυσμένων κτιρίων και καμινάδων, από τις οποίες αναδύονται πυκνοί σωροί καπνού. Η γέφυρα σφύζει από ζωή· πεζοί και άμαξες που τραβούν άλογα κινούνται με σταθερό ρυθμό, υποδηλώνοντας τον παλμό της αστικής ζωής. Το νερό από κάτω αντανακλά το απαλό ηλιακό φως, λαμπυρίζοντας με αντανακλάσεις που αντιπαραβάλλονται με τη σκιά της γέφυρας.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρές, υφασμάτινες πινελιές για να αποδώσει την εφήμερη ποιότητα της ομίχλης και του καπνού, καθώς και τις λαμπερές επιφάνειες του νερού και του ουρανού. Η παλέτα συνδυάζει απαλούς γκρι, μπλε και ώχρες, όλα λουσμένα στη ζεστή λάμψη του ηλιοβασιλέματος. Αυτή η σκηνή αποπνέει μια ισχυρή αίσθηση βιομηχανικής σύγχρονης εποχής που συναντά τα φυσικά στοιχεία — ο καπνός αναμειγνύεται με την ομίχλη, η κίνηση αποτυπώνεται σε φευγαλέες στιγμές. Είναι μια ζωντανή, σχεδόν απτή εμπειρία τόπου και χρόνου, που καλεί τον θεατή να νιώσει την υγρή δροσιά και να ακούσει τον απαλό ήχο των οπλών και των βημάτων πάνω στη γέφυρα. Το έργο αποτελεί μαρτυρία του ενθουσιασμού των ιμπρεσιονιστών για τις παροδικές αστικές ατμόσφαιρες και την ποιητική ομορφιά στις καθημερινές σκηνές.