Ο πίνακας αποτυπώνει ζωντανά έναν αγροτικό δρόμο που κυλάει απαλά κατά μήκος της άκρης ενός καταπράσινου λόφου, οδηγώντας σε μια ήσυχη παραθαλάσσια κωμόπολη στο βάθος. Ο χωμάτινος δρόμος, όπου δυο φιγούρες και ένα άμαξα που τραβιέται από άλογο κινούνται αργά, ζει στους ρυθμούς της αγροτικής ζωής — κάθε πινελιά αποκαλύπτει την ευαισθησία του καλλιτέχνη σε καθημερινές στιγμές. Τα δέντρα στα αριστερά απεικονίζονται με πυκνές, υφασμένες πινελιές, τα φύλλα τους μια έκρηξη πρασινών και ώχρας, που αντιτίθεται ήπια με το ήρεμο μπλε του ουρανού και τα λευκά σύννεφα.

Το έργο ισορροπεί επιδέξια το προσκήνιο με το φόντο, προσκαλώντας το βλέμμα να ταξιδέψει από τις κοντινές λεπτομέρειες του χωμάτινου δρόμου γεμάτου σκιές έως την γοητευτική κωμόπολη δίπλα στα λαμπερά νερά. Η παλέτα είναι ζεστή αλλά ποικίλη, όπου οι ηλιόλουστες κίτρινες αποχρώσεις αναμειγνύονται με τα δροσερά θαλασσινά χρώματα, προκαλώντας το αίσθημα φρεσκάδας μιας ημέρας που λούζεται στο φυσικό φως. Συναισθηματικά, η σκηνή είναι γαλήνια και νοσταλγική — καλεί σε σκέψη για την απλή ομορφιά των αγροτικών ταξιδιών και την ειρηνική συνύπαρξη της φύσης με τον ανθρώπινο οικισμό. Οι πινελιές, αν και λεπτομερείς, είναι χαλαρές και εκφραστικές, προσδίδοντας ζωντάνια και αμεσότητα στο τοπίο. Ιστορικά, το έργο αντηχεί με τα ποιμενικά ιδανικά του 19ου αιώνα, όπου εορταζόταν η αρμονία της αγροτικής ζωής με το ήρεμο μεγαλείο της φύσης.