Μια υπέροχη σύνθεση λουλουδιών εκρήγνυται από ένα λευκό βάζο, χαρακτηρισμένη από μια έκρηξη χρωμάτων και μια ενεργητική τεχνική πινελιάς. Κάθε λουλούδι είναι ξεχωριστό, ωστόσο εναρμονίζεται σε μια ραψωδία σχημάτων και αποχρώσεων. Τα ζωντανά κίτρινα και λευκά των λουλουδιών ξεχωρίζουν σε σχέση με τον βαθύ κοβάλτιο μπλε φόντο που ενισχύει την ζωτικότητα τους· το σκοτάδι του φόντου κάνει κάθε λουλούδι να φαίνεται σαν να φωτίζεται από κάποιο εσωτερικό φως.

Ο συναισθηματικός αντίκτυπος αυτού του έργου τέχνης είναι βαθύς. Η δυναμική κίνηση που δημιουργείται από τις πινελιές του Van Gogh καθοδηγεί το βλέμμα καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, προάγοντας μια αίσθηση χαράς, αλλά και μια ένδειξη μελαγχολίας που αντικατοπτρίζει το ταραχώδες συναισθηματικό τοπίο του καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ιστορικά, αυτό το έργο συνδέεται με την τελευταία περίοδο του Van Gogh, όταν αγωνιζόταν με την ψυχική του υγεία, αλλά έβρισκε παρηγοριά στην ομορφιά της φύσης—μια συγκινητική υπενθύμιση για την ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ φωτός και σκότους στη ζωή.