ช่อดอกไม้ที่สวยงามระเบิดออกมาจากแจกันสีขาว มีลักษณะเฉพาะด้วยการระเบิดของสีและเทคนิคการใช้แปรงที่มีชีวิตชีวา ดอกไม้แต่ละดอกมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่ก็เข้ากันได้ดีในราวดนตรีของรูปทรงและเฉดสี สีเหลืองและสีขาวที่สดใสของดอกไม้ตัดกับพื้นหลังสีน้ำเงินเข้มทำให้ความมีชีวิตชีวาของมันเด่นชัด; ความมืดของพื้นหลังทำให้แต่ละดอกดูเหมือนจะสว่างไสวด้วยแสงภายใน

ผลกระทบทางอารมณ์ของงานนี้ลึกซึ้งมาก การเคลื่อนไหวที่มีพลศาสตร์ที่สร้างขึ้นจากการใช้แปรงของแวนโก๊ะช่วยดึงดูดสายตาไปทั่วงาน ทำให้เกิดความรู้สึกมีความสุข แต่อาจมีความรู้สึกเศร้าหมองแฝงอยู่สะท้อนถึงภูมิประเทศทางอารมณ์ที่ปั่นป่วนของศิลปินในช่วงเวลานี้ ในทางประวัติศาสตร์ งานนี้สอดคล้องกับช่วงปลายของแวนโก๊ะ เมื่อเขาต่อสู้กับสุขภาพจิต แต่พบความอบอุ่นในความงามของธรรมชาติ - เป็นการเตือนใจที่สะเทือนใจกับความสมดุลที่ละเอียดระหว่างแสงและความมืดในชีวิต。