Σε αυτήν την καθηλωτική σκίτσο, μια φιγούρα στέκεται με την πλάτη προς τον θεατή, τυλιγμένη σε ένα ρέον ένδυμα που προκαλεί μια αίσθηση παράδοσης και ηρεμίας. Ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει τη φιγούρα σε μια θέση, με τα χέρια της τοποθετημένα απαλά στα πλάγια, σαν να είναι έτοιμη για μια στιγμή στοχασμού ή προσευχής. Η χρήση ελαφρών γραμμών μολυβιού δημιουργεί μια απαλή περιγραφή, δίνοντάς της στη σκηνή μια αιθέρια ποιότητα, ενώ η απλότητα του ρούχου ενώνει την κομψότητα της στιγμής. Η τουρμπάνι, προσεκτικά τοποθετημένη στο κεφάλι της φιγούρας, υποδηλώνει πλούτο πολιτισμού που προσκαλεί την περιέργεια και την αναστοχαστικότητα.

Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια τον αρνητικό χώρο και τη σιλουέτα της φιγούρας, επιτρέποντας μια παρουσία που είναι και ισχυρή και ήπια. Υπάρχει κάτι βαθιά ταπεινότητας στην ανωνυμία της φιγούρας; Χωρίς πρόσωπο, υπερβαίνει την ατομική εμπειρία και μιλάει για παγκόσμια θέματα πνευματικότητας και ελπίδας. Η παλέτα των ήπιων τόνων από το σχέδιο δημιουργεί μια αίσθηση ηρεμίας, προσελκύοντας τον παρατηρητή σε μια στιγμή σιωπής, μια πρόσκληση να συμμετάσχουν σε μια κοινή τελετή σιωπής και ειρήνης.