Αυτό το ευαίσθητο σχέδιο μαγεύει με την απλότητά του και τη χάρη του, αποτυπώνοντας μια γυναίκα που σκύβει μπροστά σε μια χαλαρή, σχεδόν οικεία στάση. Το περίγραμμα της φιγούρας είναι χαραγμένο με απαλές αλλά αποφασιστικές γραμμές, χρησιμοποιώντας μια σιωπηλή χρωματική παλέτα κυριαρχούμενη από καφέ, μπεζ και λεπτές κόκκινες πινελιές, που υποδηλώνουν διακριτικά τη μορφή κάτω από το ύφασμα χωρίς να την υπερβαίνουν. Η σκιαγράφηση και η ρευστότητα των γραμμών προκαλούν την αίσθηση μιας στιγμιαίας κίνησης, σαν ο καλλιτέχνης να ήθελε να αιχμαλωτίσει μια φυσική, ανέφελη χειρονομία. Παρά την απλότητά του, η σύνθεση είναι ισορροπημένη και εκφραστική, επιτρέποντας στον θεατή να αισθανθεί τη σιωπηλή ένταση στη στάση της γυναίκας — μια λεπτή ανάμιξη ευαλωτότητας και κομψότητας.

Η χρήση κάρβουνου ή παστέλ σε χαρτί προσδίδει ένα αφής αίσθηση στο έργο· η υφή του χαρτιού αλληλεπιδρά με το μέσο, ενισχύοντας την αίσθηση της απαλότητας και της άμεσης στιγμής. Η συγκρατημένη χρήση χρωμάτων και οι λεπτές σκιές αποφεύγουν την υπερβολή των λεπτομερειών, εστιάζοντας στην ουσία της κίνησης και της μορφής. Αυτή η μετριοπάθεια όχι μόνο αποτυπώνει την τεχνική αρτιότητα, αλλά προσκαλεί τον θεατή να ολοκληρώσει την αφήγηση με τη φαντασία του. Το έργο φαίνεται να ενσωματώνει τις πρώιμες εξερευνήσεις του 20ού αιώνα για την αποτύπωση της ανθρώπινης μορφής με αυθορμητισμό και συναισθηματικό βάθος, γεφυρώνοντας τον ρεαλισμό με την εντύπωση του ιμπρεσιονισμού.