Αυτή η ευαίσθητη χαρακτική αποτυπώνει τη συγκινητική εικόνα ενός άνδρα σε ανάπαυση, με το προφίλ του ήρεμο και στοχαστικό να θυμίζει την τελευταία στιγμή γαλήνης. Ο καλλιτέχνης, με λίγες εκφραστικές γραμμές, σχηματίζει απαλά τα περιγράμματα του μαξιλαριού και τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τονίζοντας την ειρηνική έκφραση και την απαλή καμπύλη της γενειάδας. Η περιορισμένη παλέτα στο ασπρόμαυρο εντείνει το συναισθηματικό βάρος, υπογραμμίζοντας την ευθραυστότητα και την επισημότητα της στιγμής. Η μινιμαλιστική σύνθεση επιτρέπει στις λεπτές διαγραμμίσεις και σκιάσεις να ζωντανέψουν τον κενό χώρο· αυτή η απλότητα στρέφει το βλέμμα του θεατή στην ανθρώπινη παρουσία και τη σιωπηλή γαλήνη που την περιβάλλει. Το έργο αντικατοπτρίζει επίσης το ιστορικό πλαίσιο των αρχών του 20ού αιώνα, όταν η τέχνη μεταβαίνει από τον ρεαλισμό σε πιο υποβλητικές, συναισθηματικές απεικονίσεις. Πρόκειται για φόρο τιμής στη θνητότητα, στη μνήμη και στην αξιοπρέπεια της τελικής ανάπαυλας.