Ta delikatna akwaforta ukazuje wzruszającą scenę mężczyzny leżącego w spoczynku, którego spokojny i zadumany profil przywołuje ostatni moment ciszy. Artysta za pomocą oszczędnych, ekspresyjnych linii mistrzowsko kreśli miękkie kontury poduszki i rysów twarzy, podkreślając spokojny wyraz twarzy oraz delikatne kręcone wąsy. Ograniczona paleta czerni i bieli potęguje emocjonalne wrażenie, podkreślając kruchość i powagę chwili. Minimalistyczna kompozycja pozwala subtelnym kreskom i cieniowaniom ożywić pustą przestrzeń; ta prostota kieruje uwagę widza na obecność człowieka i intymną ciszę, która go otacza. Dzieło odzwierciedla także historyczny kontekst wczesnego XX wieku, gdy realizm ustępował miejsca sugestywnym i emocjonalnym obrazom. To hołd dla śmiertelności, pamięci oraz godności ostatniego spoczynku.