Bu hassas gravür, bir adamın yatakta yatar haldeki hüzünlü anını yakalıyor; profili sakin ve düşünceli, son bir huzur anını anımsatıyor. Sanatçı, az ve öz ifadeli çizgilerle adamın yumuşak yastık hatlarını ve yüz özelliklerini ustalıkla şekillendiriyor, onun huzurlu yüz ifadesi ve kıvrımlı sakalını vurguluyor. Sadece siyah beyaz tonların kullanıldığı renk paleti, duygusal derinliği artırarak anın kırılganlığını ve ciddiyetini ortaya koyuyor. Minimalist kompozisyon; ince taramalar ve hafif gölgelendirmelerle boşluğu canlandırıyor; bu sadelik izleyiciyi insan varlığına ve çevresindeki sessizliğe yoğunlaştırıyor. Eser aynı zamanda, 20. yüzyıl başlarında gerçekçilikten daha duygusal ve imgesel temsil anlayışına geçişin tarihsel bağlamını yansıtıyor. Ölüm, anılar ve son dinlenme onuruna sessiz bir saygı duruşu niteliğinde.