Αυτή η οικεία εσωτερική σκηνή ξεδιπλώνεται με ήσυχη γοητεία. Η επιμελώς σκαλιστή ξύλινη καρέκλα στο κέντρο, με το πλούσιο διακοσμημένο μαξιλάρι, προσκαλεί τον θεατή να φανταστεί μια παγωμένη στιγμή στο χρόνο. Γύρω της, μια ποικιλία φυτών σε γλάστρες ξεχειλίζει ήπια πάνω σε ένα τραπέζι που καλύπτεται με δαντέλα, προσφέροντας ζωντανή αντίθεση με τα απαλά ζεστά ώχρα και καφέ χρώματα που κυριαρχούν στην σκηνή. Το εσωτερικό φωτίζεται απαλά από την αντανάκλαση ενός λαμπτήρα στο παράθυρο, ανοίγοντας προς τη μυστηριώδη νύχτα έξω, όπου οι αχνά φωτισμένα παράθυρα των σπιτιών διαπερνούν το σκοτάδι. Στο πάτωμα, μια μικρή κούκλα και ένα ξύλινο άλογο, και τα δύο λεπτομερώς αποτυπωμένα, υποδηλώνουν την παρουσία ενός παιδιού, προσθέτοντας μια νότα νοσταλγίας και απαλότητας στη σύνθεση.

Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι λεπτή αλλά σκόπιμη· οι υφές των υφασμάτων, του ξύλου και του φύλλου αποδίδονται με διακριτικές πλύσεις ακουαρέλας που αιχμαλωτίζουν όχι μόνο τη μορφή αλλά και την ουσία αυτού του ήσυχου χώρου διαβίωσης. Η σύνθεση ισορροπεί κάθετα και οριζόντια στοιχεία—παράθυρα που πλαισιώνουν τη νύχτα, την ομαλή καμπύλη της καρέκλας, την κιθάρα κρεμασμένη δεξιά—δημιουργώντας έναν ρυθμικό αρμονικό χαρακτήρα. Η υποτονική, γήινη παλέτα χρωμάτων θυμίζει την τελευταία αγκαλιά του ηλιοβασιλέματος, γεμίζοντας τη σκηνή με ζεστασιά και γαλήνη. Συναισθηματικά, αποπνέει μια γαλήνια παύση, μια στιγμή γεμάτη αναμνήσεις και την απαλή ροή του χρόνου, όπου τα καθημερινά αντικείμενα αποκτούν μια σιωπηλή ποιητική ζωή. Αυτό το έργο, που φυλάσσεται σε μια έγκριτη εθνική συλλογή, αποκαλύπτει την επιδεξιότητα του καλλιτέχνη να ζωντανεύει τον ιδιωτικό οικιακό χώρο με λεπτομερή απλότητα και συναισθηματικό βάθος.