Αυτή η οικεία σκηνή απαθανατίζει έναν σταύλο κοντά στο Ντιέπ, φωλιασμένο στην αγκαλιά της φύσης, όπου ένα ρουστίκ ημιξυλόστεγο κτίσμα στέκεται κάτω από μια ζωντανή κόκκινη κεραμοσκεπή. Οι πινελιές του καλλιτέχνη είναι ελεύθερες και υφασμένες, δονώντας με το πλούσιο πράσινο που περιβάλλει την κατασκευή. Δέντρα και θάμνοι αναμειγνύονται σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, με τα φύλλα τους να είναι ψεκασμένα από φως και σκιά, δημιουργώντας μια δυναμική και ζωντανή σκηνή. Ο ουρανός πάνω είναι απαλό μπλε-γκρι, προσφέροντας ένα ήρεμο, δροσερό φόντο στους πιο ζεστούς τόνους της γης από κάτω.

Η σύνθεση εναρμονίζει φυσικά και κατασκευασμένα στοιχεία, τοποθετώντας τον σταύλο ελαφρώς εκτός κέντρου ώστε τα δέντρα να τον περιβάλλουν. Το φως διεισδύει μέσα από το φυλλώδες, υποδηλώνοντας ένα απαλό αεράκι που ακόμη και γέρνει ελαφρώς τον λεπτό κορμό ενός δέντρου. Στο προσκήνιο, μερικά διασκορπισμένα φύλλα και ένα κόκορας αγκυρώνουν τη σκηνή σε μια καθημερινή, ήσυχη αγροτική ζωή. Η ιμπρεσιονιστική τεχνική—γρήγορες, ορατές πινελιές που αιχμαλωτίζουν τις στιγμιαίες επιδράσεις του φωτός—χαρίζει ζωντάνια σε μια ήσυχη αγροτική στιγμή, ενώ η παλέτα από ζεστές ώχρες, πράσινα και απαλό κόκκινο προσκαλεί σε αίσθημα άνεσης και νοσταλγίας. Αυτό το έργο αντανακλά το ενδιαφέρον του τέλους του 19ου αιώνα να αποτυπώσει την ουσία της φύσης και της απλής αγροτικής ζωής μέσα από έναν ιμπρεσιονιστικό φακό.